चर्को घामको राप छेक्न झ्यालमा आधा पर्दा खसाउदै लामो सुस्केरा लिदै कुर्सिमा बस्यो नालाताम्बी उ श्रीलंकाको तामिल हो ।रुप बर्णले स्यामल , उचाइ र कद भने अलि सालाखाला भन्दा बडिनै हो । नालाताम्बी लाई उसको तामिल भाषा बाहेक अङ्ग्रेजी कामचलाउ मात्र आउथो घामको राप उस्तै , त्यही माथी मनमा पिरोलो थपिएसी मानिसको शरीर कालो हुन बेरै लाग्दैन । उस्को अनुहारको भङ्गि लाइ हेर्दै मैले उस्लाइ अङ्ग्रेजीमा सोधे
म: के भो भाइ , निकै चिन्तित
देखिन्छसत सञ्चो भएनकी के हो
उसले मतिर नहेरिकनै अङ्ग्रेजीमा बोल्यो
नाला: होइन ,केहिनी भाछैन , त्यसै गर्मीले
आलस्य भाको मात्रा हो ।
उ घोसे मुन्टो लाएर नबोली झोक्राइ रह्यो । आज सदाको भन्दा भिन्न थियो ।अनुहारमा अनेकन सबाल जवाफहरु सल्बलाएका थिए ।मैले उसको मनोदसालाइ नियाल्दै अङ्ग्रेजिमा भने
म: हेर भाइ, मनमा कुराहरु गुम्साएर राख्नु
हुदैन , समस्या ,दुख साथीहरू लाई बाड्यो भने मन हल्का हुन्छ । ल भन के समस्या भो तलाइ।
उसले म तिर हेर्दै हल्का अनुहार बदलेर बोल्यो नाला . त्यस्तो जटिल त केहिनी होइन दाइ १
तर सानो कुरोले नि कहिनेकाही सारै चोट पार्दो रहेछ ।
उ पुनस्च चुप भो ।मैले फेरि उसलाइ गाली गरेझै गरि भने
म: हे कस्तो नाथु रछ भन्न भये भन नत्र मेरा
सामु आध्यारो नजर लाएर नबस।मलाइ मान्छेको अद्यारो नजर देखत घृणा लाग्छ ।ू
उसले मेरो नजर तिर हेर्दै भन्यो
नाला . आ दाइ १ तपाइलाइ सुनाएर केपो
फाइदा हुन्छर ।
मैले उसलाइ रिसाएझै गरि भने
म: ए त्यसो भये जानत बाहिरकी बिरालिलाइ
गएर सुना ,पाङ्दुरे मरा १ हेर भाइ सबै कुरामा फाइदै मात्र खोज्ने भयेत यो सन्सार चल्दैननी ।कतिपये कुराहरु फाइदाका लागि भन्दा पनि ब्याबहारका लागि महत्वपुर्ण हुन्छन ।हामिले आफना अनुभव ,दुख , सुख साटासाट गरियो भने त्यस्ले नया मार्ग तय गर्न, अर्थात भबिस्यको अनुभव को काम गर्दछ ।जुन अनुभव हाम्रो जिबनको लागि काम लाग्दछ ।ू उसले म तिर हेर्दै आबेसमा बोल्यो
नाला: यो मानिस जति खराब केही भयेन ।
पशु प्राणिमा पनि एउटा सदासयता हुन्छ ।एकले अर्काको सहयोग र माया गर्दछ तर मानिसमा यो सबै हराएर गएको छ ।मानिस नितान्त स्वार्थी भयेको छ ।केवल आफ्नो पेट को लागि मरिमेट्छ ।कसैको एक औश भलो चिताउदैन र एक पैसाको भलो गर्दैन ।
मैलेनी उसलाइ उसै ठाडो जवाफ दिए
म . आफ्नो पेट मारी मारिकन केका लागि
अर्काको भलो गर्न परोतनी रु त पनि त्यसै गर्न ,अरुले जसो गर्छन ।किन बडो महात्मा बन्नपरो तलाइ रु मुखमा माड छैन पिधमा घिउ रु हेर भाइ १ यस्ता बकम्फुस्से कुरा नगरेस चाहिदो र बयाबहारिक कुरा गर ।सित्तिमा टाउको दुखाउने काम नगर ।स्वार्थी नभैकन , लोभ नगरिकन सबै कुरा आकासबाट खसिदिएत कस्लाइ पो रहर हुन्छ र मनलाइ सात ठाउमा सिउने रु यो लोभ स्वार्थ भन्ने कुरोनी नराम्रो होइन ।मानिस स्वर्थी नभै सक्षम बन्न सक्दैन । जब प्रत्येक मानिस स्वार्थ बाट सक्षम बन्दछन तब मात्र समाज सन्तुलन हुन्छ । जब समाज सन्तुलित बन्छ तब स्वार्थ हराएर जान्छ । अभाब र गरिबिले मानिसको स्तर सृजना गर्दछ ।
जुन स्तर , बाटै स्वार्थको सिडि सुरुवात हुन्छ।निन्याउरो अनुहार लाउदै उसले म तिर हेर्दै कुरा सुनायो। उसको कुरा सुनिसकेसी आफैले ओकलेका बोलिले आफ्नै छातिमा गोलि हानेझै भो । क्यान्डी, श्रीलंका को एक सानो गाउँ मा उस रात उधुमैले पानी परो । मुरागेसन को सानो घरको पातलो छानोले नथेग्ला झै भो ।बाछिटा प्रसस्तै घरभित्र पसे । टुकीको मधुरो उज्यालोमा मुरागेसन कि श्रीमती ले केही बाछिटा छेकबार त गरिन तर बिरामी परेको मुरागेसन को सिरानिमै तप्केको पानी भने छेक्न सकिनन ।मुरागेसनको दायाँ हात दुखेको पनि लामै बर्ष भैसकेको हो ।उपचारको घडी पर्खदा पर्खदै सिकिस्त भयेर थला परेको केही दिन भैसकेको थियो ।तरपनी उसलाउ बाध्यताले, अभाबले थलिन दिएको थियेन ।दिनहु तीन चक्केको इन्जिन चलाउदाको असर ले उसको हात दुखेको हो । सारै पुरानो तीन चक्के गाडिको इन्जिनले कामगर्न छाडिसकेको थियो तर जसै मुरागेसनको परिवार पाल्नुछ , सोही बाध्यतामा इन्जिन पनि बिदा बस्न सकेको छैन ।
अर्थात थोत्रीएर पनि चल्न बाध्ये छ ।लाग्छ यो इन्जिन र मुरागेसन ले एकै दिन बिदा बस्ने सल्लाह गरेका हुदाहुन ।मुरागेसन उमेरले सत्तरी लागि सकेका हुन ।पातलो र अल्गो शरीर थियो ।उनका दुई छोरिहरु मात्र थिये ।जेठी छोरी रजनी र कान्छि छोरी चन्द्रानी । जेठी छोरी रजनिको बिहेदान दिएर एउटा नाति पनी थियो तर ( तर , मुरागेसनको बिरामिको एउटै मुल कारण थियो ,थकित सरिरको एउटै मुल कारण थियो । उसलाइ त्यो पानीझरिको अध्यारी रात , तपक्निले भिजेको सिरानी , बिमारिले दुखेको शरीर भन्दा पनि ठूलो घाउ लागेको थियो । कान्छी छोरी चन्द्रानिको बिहे गर्न नसक्नु । उस्ले सकि नसकी भयेनी मनको इख श्रीमती का सामुन्ने पोख्यो
मुरा: त्यस पापिका साखा सन्तान लाइ दु/ख
होस ,त्यस्का छोरी पनि कसैले बिहे नगरुन । असत्ती नकचरो मुर्दा ,थुक्क बजिया १ अलिकती धर्म र पापको ख्याल नभयेको चुत्थो १ एक छिमेकी भयेर त्यस्ले गर्ने ब्याबहार यस्तै हो रु त्यस्का चही छोरी छैनन भोलि त्यस्ले चि छोरिको बिबाह गर्नु पर्दैन
श्रीमती लता ले बर्को ओडाउदै बोलिन
लता: होइन अनाहकमा किन छिमेकिलाइ
गाली गर्नुहुन्छ रु यस्तो अपसब्दले त आफैलाइ पो पिरोल्छ भन्छन । आखिर उसको केनैपो गल्ती छ र १ अब कुटुम्बले नै नचाहेसी छिमेकि लाइ दोस लगाएर के गर्ने रु हाम्रो परिस्थिती बुजेसी दाइजो आउदैन भनेर उनिहरुले हामिसग सम्बन्ध बनाउन नचाहेका हुन ।त्यत्तिको केटो लाई चाहिदो दाइजो दिने जत्ती पनि पाइन्छन भनेर केटाका परिबार ले नै हात झिकेका होलान । किन यसरी चिन्ता लिनुहुन्छ रु हाम्री छोरिमा के नै कमिछर १ पढाइमा त्यत्रो डिग्री गरेको प्रमाण छ , रुपमा रुप छ ,बान्की परेको जिउडाल छ ।अर्काना सालतिरत सरकारी जागिर पनि हात लाग्ला अनित केको चिन्ता १ सरकारी जागिरे केटि भनेसी लाइन लागेर कन्नेअर्थो आउछन ।मुरागेसनले दुबै हातले श्रीमती लाई लोपार्दै रिसाएर बोले
मुरागेसन: इस लोपारेर सरकारी जागिर खाइ
तेरि छोरिले कुन तेरो ससुरो बस्याछ सरकारी जागिर दिनलाइ छोरी नाथुले जतिसुकै पडेनी केभोर ,बाउले भरिपुर्ण दाइजो दिन नसकुन्जेल बिक्ने होइनन क्यारे १ छोरिको उमेरले डाडो काटिसक्यो , तीस बर्स पनि काटन लागि ।यो स्वास छ्दै यसको सिउदोमा सिन्दुर देख्नपाए मेरो मनोकामना पूरा हुन्थ्यो । तलाइ के थाहा त्यस मुर्दा ले हाम्री छोरिको बारेमा कत्ती कुरा पोल्यो भन्ने । हाम्री छोरिलाइ त्यस्ले बैकल्ले भन्योरे , दुनिया नागा खेलाएर हिड्छे भन्योरे मेरो सरिरमा ताकत भये अहिले गएर त्यस्को घाँटी न्याकेर आउथे । के गर्नु एउटा घर बनाउन सकेको भये त्यही घर कान्छिछोरिलाइ दाइजो दिन्थे । यहि घर पनि ठुली छोरिलाइ सबै दाइजोमा दिए।उति बेला बुद्दी पुगेन , यो घर आधा दिएको भयेनिता हुन्थो ।अब अहिले आएर कसलाइ के भनौ ।ज्वाइँ मरो त्यही हो अलिकती कानमा चिसो लाग्नु हुदैन । कुनदिन यो घरबाट निस्केर जा भन्ने हो । छोरित आफ्नी होनि तर ज्वाइँ कहिले आफ्नो नहुदो रहेछ केगर्नेू ।
मुरागेसनको मस्तिष्क भरी पिर र चिन्ताको खात थियो । उसकी श्रीमती ले उसलाइ थुम्थुमाउदै अर्को पनि बर्को खाप्दै लेमफिल बत्ती सानो पार्दै सुतिन । रातको दोस्रो प्रहर तिर पानी अलि बिदो भयेझै भो । मुरागेसन कि छोरी चन्द्रानी को लागि यो पाचौ कन्नेअर्थो हो । भाटिकोलो बाट आएको थियो तर दाइजो रामरी नाआउने भयेसी त्यस्ती सुशील चन्द्रानी माथी नाना भाती लान्छना बोलेर गयो । छिमेकी जति सबै मुसै मुसा भयेसी आफ्नो आगनमा खाडल पर्नु अस्वाभाविक होइन पनि । मुरागेसन को धराप शरीरले ,डिलैमा बसेको आत्माले , बादल लागि सकेका आखाले कान्छि छोरी चन्द्रानी को सिउदोमा सिन्दुर देख्न पाउने हो या होइन । नालाताम्बी उठेर बाहिर गयो । म पश्चिमा अस्ताउन लागेको रातो घामलाइ हेर्दै टोलाइ रहे ।
समाप्त ।
xyz,नेपाल
ईमेल: rajdhanipatra@gmail.com
कार्यालय फोन : xxxxxxxxx
स्थायी लेखा नम्बर : xxxxxxxxx
कम्पनी दर्ता नम्बर : xxxxxxx
अधक्ष्य/संचालक : xxxxxxx
प्रधान सम्पादक : xxxxxx
प्रकाशक : xxxxxx
अफिसियल फोटोग्राफर : xxxxxxx
ग्राफिक डिजाइनर : xxxxxx
हजारौं सपना बोकेर अस्ट्रेलिया पुगेकी २२ वर्षीय नेपाल युवती चिसो बा’कासमा नेपाल फर्किइन
रुसद्वारा युक्रेनको आवासीय भवनमा क्षेप्यास्त्र आक्रमण : ३६ जनाको मृत्यु
एकैछिनमा जहाज गति गुमाउँदै भूइँमा खस्यो, बचाउ बचाउ भन्ने आवाज सुनियो
बिहान काठमाडौं उत्रिएर पोखरा घुम्न गएका थिए, यी कोरियन बाबुछोरा
प्रतिक्रिया दिनुहोस